Би хүн л биш

.

Poema de Г. Аюурзана / L. Ulziitugs
(De анцаардлын Дасгал
"La Práctica de la Soledad")

Уулыг хараад би уул гэдгээ мэддэг
Униар мананг ажаад үүл гэдгээ мэдэрдэг
Бороо шивэрсний дараа өвс гэдгээ сэрдэг
Богширгоны жиргээ эхэлмэгц өглөө гэдгээ санадаг

Би хүн л биш

Од дүрэлзэхийн цагт харанхүй гэдгээ мэддэг
Охид нимгэлээд эхэлмэгц хавар гэдгээ санадаг
Ертөнцийн хүн бүрээс гагц хүсэл л үнэртэхэд
Ерөөс амгалан зүрх минь загасных болохыг ойлгодог

Би хүн л биш

Өнгө өнгийн тэнгэр дор аугаа их ХООСОН,
Өнөөдрөөс эхлээд би, зөвхөн...

....................................................................................................

Miro las montañas y sé que soy montaña
Observo la niebla y percibo que soy nube
Después de llover siento que soy hierba
En seguida de que el cuervo comienza a gorjear,
recuerdo que soy mañana

No soy sólo humana

Cuando una estrella se enciende sé que soy oscuridad
Tan pronto como las chicas se despojan
de sus gruesas ropas de invierno,
recuerdo que soy primavera
Cuando huelo sólo anhelo de cada persona en el universo
mi eterno tranquilo corazón entiende que es un pez

No soy sólo humana

Debajo de un cielo de colores el inmenso VACÍO,
Desde hoy yo, sólo...

.